simplificatus

Latin

Etymology

Perfect active participle of simplificor

Participle

simplificātus m (feminine simplificāta, neuter simplificātum); first/second declension

  1. (Medieval Latin) Having simplified, made simple

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative simplificātus simplificāta simplificātum simplificātī simplificātae simplificāta
Genitive simplificātī simplificātae simplificātī simplificātōrum simplificātārum simplificātōrum
Dative simplificātō simplificātae simplificātō simplificātīs simplificātīs simplificātīs
Accusative simplificātum simplificātam simplificātum simplificātōs simplificātās simplificāta
Ablative simplificātō simplificātā simplificātō simplificātīs simplificātīs simplificātīs
Vocative simplificāte simplificāta simplificātum simplificātī simplificātae simplificāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.