sciscitator
Latin
Etymology
From scīscitor (“ask, inquire”), from scīscō (“seek to know; ascertain”), from sciō (“know”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /skiːs.kiˈtaː.tor/, [skiːs.kɪˈtaː.tɔr]
Noun
scīscitātor m (genitive scīscitātōris); third declension
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | scīscitātor | scīscitātōrēs |
Genitive | scīscitātōris | scīscitātōrum |
Dative | scīscitātōrī | scīscitātōribus |
Accusative | scīscitātōrem | scīscitātōrēs |
Ablative | scīscitātōre | scīscitātōribus |
Vocative | scīscitātor | scīscitātōrēs |
Related terms
References
- sciscitator in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sciscitator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.