sceaƿian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʃæːɑ̯wiɑn/
Conjugation
Conjugation of sċēaƿian (weak class 2)
infinitive | sċēaƿian | tō sċēaƿienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | sċēaƿie sċēaƿiġe |
sċēaƿode |
2nd-person singular | sċēaƿast | sċēaƿodest |
3rd-person singular | sċēaƿaþ | sċēaƿode |
plural | sċēaƿiaþ sċēaƿiġaþ |
sċēaƿodon |
subjunctive | present | past |
singular | sċēaƿie sċēaƿiġe |
sċēaƿode |
plural | sċēaƿien sċēaƿiġen |
sċēaƿoden |
imperative | ||
singular | sċēaƿa | |
plural | sċēaƿiaþ sċēaƿiġaþ | |
participle | present | past |
sċēaƿiende sċēaƿiġende |
(ġe)sċēaƿod |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.