satur

Aromanian

Alternative forms

  • saturu, sutur, suturu, nsatur, nsaturu

Etymology

From Latin saturō. Compare Romanian sătura, satur.

Verb

satur (third-person singular present saturã, past participle sãturatã)

  1. I satiate, sate, satisfy.
  • sãturari / sãturare
  • sãturat
  • sãtul

Dalmatian

Etymology

From Latin saltāre, present active infinitive of saltō.

Verb

satur

  1. to jump

Latin

Etymology

From satis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈsa.tur/, [ˈsa.tʊr]

Adjective

satur (feminine satura, neuter saturum); first/second declension, nominative masculine singular in -ur

  1. full, sated
  2. well-fed, replete
  3. saturated

Declension

First/second declension, nominative masculine singular in -ur.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative satur satura saturum saturī saturae satura
Genitive saturī saturae saturī saturōrum saturārum saturōrum
Dative saturō saturae saturō saturīs saturīs saturīs
Accusative saturum saturam saturum saturōs saturās satura
Ablative saturō saturā saturō saturīs saturīs saturīs
Vocative satur satura saturum saturī saturae satura

Derived terms

Descendants

References

  • satur in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • satur in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • satur in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.