saban

See also: Saban, šaban, and Şaban

Gothic

Romanization

saban

  1. Romanization of 𐍃𐌰𐌱𐌰𐌽

Tatar

Noun

saban

  1. plough

Turkish

Etymology

From Old Turkic saban, from Proto-Turkic.

Noun

saban

  1. plough, plow

Declension
Inflection
Nominative saban
Definite accusative sabanı
Singular Plural
Nominative saban sabanlar
Definite accusative sabanı sabanları
Dative sabana sabanlara
Locative sabanda sabanlarda
Ablative sabandan sabanlardan
Genitive sabanın sabanların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular sabanım sabanlarım
2nd singular sabanın sabanların
3rd singular sabanı sabanları
1st plural sabanımız sabanlarımız
2nd plural sabanınız sabanlarınız
3rd plural sabanları sabanları
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.