rüütel
Estonian
Etymology
From Middle Low German ruter.
Declension
Inflection of rüütel (ÕS type 2/õpik, no gradation)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rüütel | rüütlid |
accusative | rüütli | rüütlid |
genitive | rüütli | rüütlite |
partitive | rüütlit | rüütleid |
illative | rüütlisse | rüütlitesse rüütleisse |
inessive | rüütlis | rüütlites rüütleis |
elative | rüütlist | rüütlitest rüütleist |
allative | rüütlile | rüütlitele rüütleile |
adessive | rüütlil | rüütlitel rüütleil |
ablative | rüütlilt | rüütlitelt rüütleilt |
translative | rüütliks | rüütliteks rüütleiks |
terminative | rüütlini | rüütliteni |
essive | rüütlina | rüütlitena |
abessive | rüütlita | rüütliteta |
comitative | rüütliga | rüütlitega |
Derived terms
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.