rzucać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʐu.t͡sat͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

rzucać impf (perfective rzucić)

  1. (transitive) to throw, to pitch
  2. (transitive) to toss

Conjugation
Conjugation of rzucać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim, m inan, f, n
infinitive rzucać
present tense 1st rzucam rzucamy
2nd rzucasz rzucacie
3rd rzuca rzucają
past tense 1st rzucałem rzucałam rzucaliśmy rzucałyśmy
2nd rzucałeś rzucałaś rzucaliście rzucałyście
3rd rzucał rzucała rzucało rzucali rzucały
future tense 1st będę rzucał1 będę rzucała1 będziemy rzucali1 będziemy rzucały1
2nd będziesz rzucał1 będziesz rzucała1 będziecie rzucali1 będziecie rzucały1
3rd będzie rzucał1 będzie rzucała1 będzie rzucało1 będą rzucali1 będą rzucały1
conditional 1st rzucałbym rzucałabym rzucalibyśmy rzucałybyśmy
2nd rzucałbyś rzucałabyś rzucalibyście rzucałybyście
3rd rzucałby rzucałaby rzucałoby rzucaliby rzucałyby
imperative 1st — rzucajmy
2nd rzucaj rzucajcie
3rd niech rzuca niech rzucają
active adjectival participle rzucający rzucająca rzucające rzucający rzucające
passive adjectival participle rzucany rzucana rzucane rzucani rzucane
contemporary adverbial participle rzucając
impersonal past rzucano
verbal noun rzucanie
1 or: będę rzucać, będziesz rzucać etc.

Derived terms

Further reading
  • rzucać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.