ruszyć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *rušiti.

Verb

ruszyć pf (imperfective ruszać)

  1. (transitive) to move
  2. (transitive) to stir
  3. (transitive) to touch
  4. (intransitive) to start

Conjugation
Conjugation of ruszyć pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive ruszyć
future tense 1st ruszę ruszymy
2nd ruszysz ruszycie
3rd ruszy ruszą
past tense 1st ruszyłem ruszyłam ruszyliśmy ruszyłyśmy
2nd ruszyłeś ruszyłaś ruszyliście ruszyłyście
3rd ruszył ruszyła ruszyło ruszyli ruszyły
conditional 1st ruszyłbym ruszyłabym ruszylibyśmy ruszyłybyśmy
2nd ruszyłbyś ruszyłabyś ruszylibyście ruszyłybyście
3rd ruszyłby ruszyłaby ruszyłoby ruszyliby ruszyłyby
imperative 1st niech ruszę ruszmy
2nd rusz ruszcie
3rd niech ruszy niech ruszą
passive adjectival participle ruszony ruszona ruszone ruszeni ruszone
anterior adverbial participle ruszywszy
impersonal past ruszono
verbal noun ruszenie

Further reading
  • ruszyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.