rumpotinetum
Latin
Etymology
rumpōtinus (“a vine lattice”) + -ētum (“grove”), from rumpus (“vine branch”) + teneō (“hold”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /rum.poː.tiˈneː.tum/, [rʊm.poː.tɪˈneː.tũ]
Noun
rumpōtinētum n (genitive rumpōtinētī); second declension
Inflection
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rumpōtinētum | rumpōtinēta |
Genitive | rumpōtinētī | rumpōtinētōrum |
Dative | rumpōtinētō | rumpōtinētīs |
Accusative | rumpōtinētum | rumpōtinēta |
Ablative | rumpōtinētō | rumpōtinētīs |
Vocative | rumpōtinētum | rumpōtinēta |
References
- rumpotinetum in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rumpotinetum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.