ruhám

Hungarian

Etymology

ruha + -m (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈruɦaːm]
  • Hyphenation: ru‧hám

Noun

ruhám

  1. first-person singular (single possession) possessive of ruha

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative ruhám
accusative ruhámat
dative ruhámnak
instrumental ruhámmal
causal-final ruhámért
translative ruhámmá
terminative ruhámig
essive-formal ruhámként
essive-modal ruhámul
inessive ruhámban
superessive ruhámon
adessive ruhámnál
illative ruhámba
sublative ruhámra
allative ruhámhoz
elative ruhámból
delative ruhámról
ablative ruhámtól
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.