rubricatus

See also: Rubricatus

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ru.briˈkaː.tus/, [rʊ.brɪˈkaː.tʊs]

Adjective

rubricātus (feminine rubricāta, neuter rubricātum); first/second declension

  1. (painted) red

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative rubricātus rubricāta rubricātum rubricātī rubricātae rubricāta
Genitive rubricātī rubricātae rubricātī rubricātōrum rubricātārum rubricātōrum
Dative rubricātō rubricātae rubricātō rubricātīs rubricātīs rubricātīs
Accusative rubricātum rubricātam rubricātum rubricātōs rubricātās rubricāta
Ablative rubricātō rubricātā rubricātō rubricātīs rubricātīs rubricātīs
Vocative rubricāte rubricāta rubricātum rubricātī rubricātae rubricāta

References

  • rubricatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • rubricatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • rubricatus in William Smith, editor (1854, 1857) A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.