repono

See also: repoño

Latin

Etymology

From re- + pōnō (put).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /reˈpoː.noː/, [rɛˈpoː.noː]

Verb

repōnō (present infinitive repōnere, perfect active reposuī, supine repositum); third conjugation

  1. I put back
  2. I restore
  3. I store

Inflection

   Conjugation of repono (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present repōnō repōnis repōnit repōnimus repōnitis repōnunt
imperfect repōnēbam repōnēbās repōnēbat repōnēbāmus repōnēbātis repōnēbant
future repōnam repōnēs repōnet repōnēmus repōnētis repōnent
perfect reposuī reposuistī reposuit reposuimus reposuistis reposuērunt, reposuēre
pluperfect reposueram reposuerās reposuerat reposuerāmus reposuerātis reposuerant
future perfect reposuerō reposueris reposuerit reposuerimus reposueritis reposuerint
passive present repōnor repōneris, repōnere repōnitur repōnimur repōniminī repōnuntur
imperfect repōnēbar repōnēbāris, repōnēbāre repōnēbātur repōnēbāmur repōnēbāminī repōnēbantur
future repōnar repōnēris, repōnēre repōnētur repōnēmur repōnēminī repōnentur
perfect repositus + present active indicative of sum
pluperfect repositus + imperfect active indicative of sum
future perfect repositus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present repōnam repōnās repōnat repōnāmus repōnātis repōnant
imperfect repōnerem repōnerēs repōneret repōnerēmus repōnerētis repōnerent
perfect reposuerim reposuerīs reposuerit reposuerimus reposueritis reposuerint
pluperfect reposuissem reposuissēs reposuisset reposuissēmus reposuissētis reposuissent
passive present repōnar repōnāris, repōnāre repōnātur repōnāmur repōnāminī repōnantur
imperfect repōnerer repōnerēris, repōnerēre repōnerētur repōnerēmur repōnerēminī repōnerentur
perfect repositus + present active subjunctive of sum
pluperfect repositus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present repōne repōnite
future repōnitō repōnitō repōnitōte repōnuntō
passive present repōnere repōniminī
future repōnitor repōnitor repōnuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives repōnere reposuisse repositūrus esse repōnī repositus esse repositum īrī
participles repōnēns repositūrus repositus repōnendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
repōnere repōnendī repōnendō repōnendum repositum repositū

Descendants

References

  • repono in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • repono in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • repono in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to deify a person: aliquem in deorum numerum referre, reponere
  • repono in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.