reoigh

Irish

From reo (“frost”) +‎ -igh (verbal suffix).

reoigh (present analytic reonn, future analytic reofaidh, verbal noun reo, past participle reoite)

First Conjugation (C)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	reoim	reonn tú; reoir^†	reonn sé, sí	reoimid	reonn sibh	reonn siad; reoid^†	a reonn; a reos	reoitear
	past	reoigh mé; reos	reoigh tú; reois	reoigh sé, sí	reomar; reoigh muid	reoigh sibh; reobhair	reoigh siad; reodar	a reoigh / ar reoigh*	reodh
	past habitual	reoinn	reoiteá	reodh sé, sí	reoimis; reodh muid	reodh sibh	reoidís; reodh siad	a reodh / ar reodh*	reoití
	future	reofaidh mé; reofad	reofaidh tú; reofair^†	reofaidh sé, sí	reofaimid; reofaidh muid	reofaidh sibh	reofaidh siad; reofaid^†	a reofaidh; a reofas	reofar
conditional		reofainn	reofá	reofadh sé, sí	reofaimis; reofadh muid	reofadh sibh	reofaidís; reofadh siad	a reofadh / ar reofadh*	reofaí
subjunctive	present	go reo mé; go reod^†	go reo tú; go reoir^†	go reo sé, sí	go reoimid; go reo muid	go reo sibh	go reo siad; go reoid^†	—	go reoitear
subjunctive	past	dá reoinn	dá reoiteá	dá reodh sé, sí	dá reoimis; dá reodh muid	dá reodh sibh	dá reoidís; dá reodh siad	—	dá reoití
imperative		reoim	reoigh	reodh sé, sí	reoimis	reoigí; reoidh^†	reoidís	—	reoitear
verbal noun		reo
past participle		reoite

* Indirect relative
† Archaic or dialect form