reiecturus

Latin

Etymology

Future active participle of rēiciō (I throw back; repel).

Participle

rēiectūrus m (feminine rēiectūra, neuter rēiectūrum); first/second declension

  1. about to throw, cast or fling back.
  2. about to chase, force or drive back, repel.
  3. (figuratively) about to reject

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative rēiectūrus rēiectūra rēiectūrum rēiectūrī rēiectūrae rēiectūra
Genitive rēiectūrī rēiectūrae rēiectūrī rēiectūrōrum rēiectūrārum rēiectūrōrum
Dative rēiectūrō rēiectūrae rēiectūrō rēiectūrīs rēiectūrīs rēiectūrīs
Accusative rēiectūrum rēiectūram rēiectūrum rēiectūrōs rēiectūrās rēiectūra
Ablative rēiectūrō rēiectūrā rēiectūrō rēiectūrīs rēiectūrīs rēiectūrīs
Vocative rēiectūre rēiectūra rēiectūrum rēiectūrī rēiectūrae rēiectūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.