recutiens

Latin

Etymology

Present participle of recutiō

Participle

recutiēns m, f, n (genitive recutientis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative recutiēns recutiēns recutientēs recutientia
Genitive recutientis recutientis recutientium recutientium
Dative recutientī recutientī recutientibus recutientibus
Accusative recutientem recutiēns recutientēs, recutientīs recutientia
Ablative recutiente, recutientī1 recutiente, recutientī1 recutientibus recutientibus
Vocative recutiēns recutiēns recutientēs recutientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.