reconditus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of recondō.

Participle

reconditus (feminine recondita, neuter reconditum, comparative reconditior); first/second-declension participle

  1. concealed

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative reconditus recondita reconditum reconditī reconditae recondita
Genitive reconditī reconditae reconditī reconditōrum reconditārum reconditōrum
Dative reconditō reconditō reconditīs
Accusative reconditum reconditam reconditum reconditōs reconditās recondita
Ablative reconditō reconditā reconditō reconditīs
Vocative recondite recondita reconditum reconditī reconditae recondita

Derived terms

  • perreconditus

Descendants

References

  • reconditus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • reconditus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • reconditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • profound erudition: doctrina recondita
    • profound scientific education: litterae interiores et reconditae, artes reconditae
    • profound sentiments: sententiae reconditae ex exquisitae (Brut. 97. 274)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.