reclamitator

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /re.klaː.miˈtaː.tor/, [rɛ.kɫaː.mɪˈtaː.tɔr]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /re.kla.miˈta.tor/, [re.kla.miˈtaː.tor]

Noun

reclāmitātor m (genitive reclāmitātoris); third declension

  1. demonstrator
    • 2018, Tuomo Pekkanen, Barcinonenses flagitabant, ut duces incarcerati liberarentur , Nuntii Latini 20.4.2018:
      Reclamitatores censent duces motus independentiae esse captivos politicos.
      Demonstrators claim that the leaders of the independence movement are political prisoners.

Inflection

Third declension.

Case Singular Plural
Nominative reclāmitātor reclāmitātōrēs
Genitive reclāmitātōris reclāmitātōrum
Dative reclāmitātōrī reclāmitātōribus
Accusative reclāmitātōrem reclāmitātōrēs
Ablative reclāmitātōre reclāmitātōribus
Vocative reclāmitātor reclāmitātōrēs

Verb

rēclāmitātor

  1. second-person singular future passive imperative of rēclāmitō
  2. third-person singular future passive imperative of rēclāmitō
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.