puditus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of pudeō.

Participle

puditus m (feminine pudita, neuter puditum); first/second declension

  1. ashamed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative puditus pudita puditum puditī puditae pudita
Genitive puditī puditae puditī puditōrum puditārum puditōrum
Dative puditō puditae puditō puditīs puditīs puditīs
Accusative puditum puditam puditum puditōs puditās pudita
Ablative puditō puditā puditō puditīs puditīs puditīs
Vocative pudite pudita puditum puditī puditae pudita

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.