przyprawiać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈpra.vʲat͡ɕ/

Verb

przyprawiać impf (perfective przyprawić)

  1. to season (to flavour food)

Conjugation
Conjugation of przyprawiać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive przyprawiać
present tense 1st przyprawiam przyprawiamy
2nd przyprawiasz przyprawiacie
3rd przyprawia przyprawiają
past tense 1st przyprawiałem przyprawiałam przyprawialiśmy przyprawiałyśmy
2nd przyprawiałeś przyprawiałaś przyprawialiście przyprawiałyście
3rd przyprawiał przyprawiała przyprawiało przyprawiali przyprawiały
future tense 1st będę przyprawiał1 będę przyprawiała1 będziemy przyprawiali1 będziemy przyprawiały1
2nd będziesz przyprawiał1 będziesz przyprawiała1 będziecie przyprawiali1 będziecie przyprawiały1
3rd będzie przyprawiał1 będzie przyprawiała1 będzie przyprawiało1 będą przyprawiali1 będą przyprawiały1
conditional 1st przyprawiałbym przyprawiałabym przyprawialibyśmy przyprawiałybyśmy
2nd przyprawiałbyś przyprawiałabyś przyprawialibyście przyprawiałybyście
3rd przyprawiałby przyprawiałaby przyprawiałoby przyprawialiby przyprawiałyby
imperative 1st — przyprawiajmy
2nd przyprawiaj przyprawiajcie
3rd niech przyprawia niech przyprawiają
active adjectival participle przyprawiający przyprawiająca przyprawiające przyprawiający przyprawiające
contemporary adverbial participle przyprawiając
impersonal past przyprawiano
verbal noun przyprawianie
1 or: będę przyprawiać, będziesz przyprawiać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.