pruć

Polish

Etymology

From Old Polish próć, from Proto-Slavic *porti (stem *poř-).

Pronunciation
  • IPA(key): /prut͡ɕ/

Verb

pruć impf (perfective popruć or rozpruć)

  1. (transitive) to unstitch, to rip

Conjugation
Conjugation of pruć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive pruć
present tense 1st pruję prujemy
2nd prujesz prujecie
3rd pruje prują
past tense 1st prułem prułam pruliśmy prułyśmy
2nd prułeś prułaś pruliście prułyście
3rd pruł pruła pruło pruli pruły
future tense 1st będę pruł1 będę pruła1 będziemy pruli1 będziemy pruły1
2nd będziesz pruł1 będziesz pruła1 będziecie pruli1 będziecie pruły1
3rd będzie pruł1 będzie pruła1 będzie pruło1 będą pruli1 będą pruły1
conditional 1st prułbym prułabym prulibyśmy prułybyśmy
2nd prułbyś prułabyś prulibyście prułybyście
3rd prułby prułaby prułoby pruliby prułyby
imperative 1st — prujmy
2nd pruj prujcie
3rd niech pruje niech prują
active adjectival participle prujący prująca prujące prujący prujące
passive adjectival participle pruty pruta prute pruci prute
contemporary adverbial participle prując
impersonal past pruto
verbal noun prucie
1 or: będę pruć, będziesz pruć etc.

Further reading
  • pruć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.