provocatorius

Latin

Etymology

Derived from prōvocātor (agitator) + -ius (adjective-forming suffix).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /proː.wo.kaːˈtoː.ri.us/, [proː.wɔ.kaːˈtoː.ri.ʊs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /pro.vo.kaˈto.ri.us/, [pro.vo.kaˈtoː.ri.us]

Adjective

prōvocātōrius (feminine prōvocātōria, neuter prōvocātōrium); first/second declension

  1. purgative
  2. (Late Latin) provocative, exasperating

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative prōvocātōrius prōvocātōria prōvocātōrium prōvocātōriī prōvocātōriae prōvocātōria
Genitive prōvocātōriī prōvocātōriae prōvocātōriī prōvocātōriōrum prōvocātōriārum prōvocātōriōrum
Dative prōvocātōriō prōvocātōriae prōvocātōriō prōvocātōriīs prōvocātōriīs prōvocātōriīs
Accusative prōvocātōrium prōvocātōriam prōvocātōrium prōvocātōriōs prōvocātōriās prōvocātōria
Ablative prōvocātōriō prōvocātōriā prōvocātōriō prōvocātōriīs prōvocātōriīs prōvocātōriīs
Vocative prōvocātōrie prōvocātōria prōvocātōrium prōvocātōriī prōvocātōriae prōvocātōria

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.