prosić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *prositi.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈprɔ.ɕit͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

prosić impf (perfective poprosić)

  1. (transitive) to ask somebody

Conjugation
Conjugation of prosić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive prosić
present tense 1st proszę prosimy
2nd prosisz prosicie
3rd prosi proszą
past tense 1st prosiłem prosiłam prosiliśmy prosiłyśmy
2nd prosiłeś prosiłaś prosiliście prosiłyście
3rd prosił prosiła prosiło prosili prosiły
future tense 1st będę prosił1 będę prosiła1 będziemy prosili1 będziemy prosiły1
2nd będziesz prosił1 będziesz prosiła1 będziecie prosili1 będziecie prosiły1
3rd będzie prosił1 będzie prosiła1 będzie prosiło1 będą prosili1 będą prosiły1
conditional 1st prosiłbym prosiłabym prosilibyśmy prosiłybyśmy
2nd prosiłbyś prosiłabyś prosilibyście prosiłybyście
3rd prosiłby prosiłaby prosiłoby prosiliby prosiłyby
imperative 1st — prośmy
2nd proś proście
3rd niech prosi niech proszą
active adjectival participle proszący prosząca proszące proszący proszące
passive adjectival participle proszony proszona proszone proszeni proszone
contemporary adverbial participle prosząc
impersonal past proszono
verbal noun proszenie
1 or: będę prosić, będziesz prosić etc.
Derived terms
verbs derived from prosić

See also

Further reading
  • prosić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.