propitius

Latin

Etymology

From prope.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /proˈpi.ti.us/, [prɔˈpɪ.ti.ʊs]

Adjective

propitius (feminine propitia, neuter propitium); first/second declension

  1. favorable, well-disposed, kind
  2. propitious

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative propitius propitia propitium propitiī propitiae propitia
Genitive propitiī propitiae propitiī propitiōrum propitiārum propitiōrum
Dative propitiō propitiae propitiō propitiīs propitiīs propitiīs
Accusative propitium propitiam propitium propitiōs propitiās propitia
Ablative propitiō propitiā propitiō propitiīs propitiīs propitiīs
Vocative propitie propitia propitium propitiī propitiae propitia

Derived terms

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.