promoturus

Latin

Etymology

Future active participle of prōmoveō.

Participle

prōmōtūrus m (feminine prōmōtūra, neuter prōmōtūrum); first/second declension

  1. about to propel, advance

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative prōmōtūrus prōmōtūra prōmōtūrum prōmōtūrī prōmōtūrae prōmōtūra
Genitive prōmōtūrī prōmōtūrae prōmōtūrī prōmōtūrōrum prōmōtūrārum prōmōtūrōrum
Dative prōmōtūrō prōmōtūrae prōmōtūrō prōmōtūrīs prōmōtūrīs prōmōtūrīs
Accusative prōmōtūrum prōmōtūram prōmōtūrum prōmōtūrōs prōmōtūrās prōmōtūra
Ablative prōmōtūrō prōmōtūrā prōmōtūrō prōmōtūrīs prōmōtūrīs prōmōtūrīs
Vocative prōmōtūre prōmōtūra prōmōtūrum prōmōtūrī prōmōtūrae prōmōtūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.