primogenitura
Italian
Etymology
Latin
Etymology
Formed from the Classical Latin roots prīmōgenitus (“first-born”) + -ūra (suffix forming nouns).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /priː.moː.ɡe.niˈtuː.ra/, [priː.moː.ɡɛ.nɪˈtuː.ra]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /pri.mo.d͡ʒe.niˈtu.ra/, [pri.mo.d͡ʒe.niˈtuː.ra]
Noun
prīmōgenitūra f (genitive prīmōgenitūrae); first declension
- (Medieval Latin) primogeniture (inheritance by the first-born child of the entirety of, or of a privileged position in, a parent’s wealth, estate, or office)
Declension
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prīmōgenitūra | prīmōgenitūrae |
Genitive | prīmōgenitūrae | prīmōgenitūrārum |
Dative | prīmōgenitūrae | prīmōgenitūrīs |
Accusative | prīmōgenitūram | prīmōgenitūrās |
Ablative | prīmōgenitūrā | prīmōgenitūrīs |
Vocative | prīmōgenitūra | prīmōgenitūrae |
Synonyms
- (primogeniture): prīmōgenita (Late Latin)
References
- primogenitura in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Niermeyer, Jan Frederik (1976), “primogenitura”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: Brill, page 849/1
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.