praestitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praestō

Participle

praestitus m (feminine praestita, neuter praestitum); first/second declension

  1. standing out, preceding, superior, excellent, unsurpassed, excellent.

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praestitus praestita praestitum praestitī praestitae praestita
Genitive praestitī praestitae praestitī praestitōrum praestitārum praestitōrum
Dative praestitō praestitae praestitō praestitīs praestitīs praestitīs
Accusative praestitum praestitam praestitum praestitōs praestitās praestita
Ablative praestitō praestitā praestitō praestitīs praestitīs praestitīs
Vocative praestite praestita praestitum praestitī praestitae praestita

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.