praerogativatius

Latin

Etymology

From praerogō (ask first; pay in advance).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /prae̯.ro.ɡaː.tiːˈwaː.ti.us/, [prae̯.rɔ.ɡaː.tiːˈwaː.ti.ʊs]

Noun

praerogātīvātius m (genitive praerogātīvātiī); second declension

  1. Someone who enjoys certain privileges or prerogatives.

Inflection

Second declension.

Case Singular Plural
Nominative praerogātīvātius praerogātīvātiī
Genitive praerogātīvātiī praerogātīvātiōrum
Dative praerogātīvātiō praerogātīvātiīs
Accusative praerogātīvātium praerogātīvātiōs
Ablative praerogātīvātiō praerogātīvātiīs
Vocative praerogātīvātie praerogātīvātiī

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.