praepositus

English

Etymology

From Latin praepositus.

Noun

praepositus (plural praeposituses or praepositi)

  1. (historical, archaic) Alternative form of prepositus.

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praepōnō, equivalent to prae- (fore-) + positus (placed).

Participle

praepositus m (feminine praeposita, neuter praepositum); first/second declension

  1. placed in front
  2. placed in command

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praepositus praeposita praepositum praepositī praepositae praeposita
Genitive praepositī praepositae praepositī praepositōrum praepositārum praepositōrum
Dative praepositō praepositae praepositō praepositīs praepositīs praepositīs
Accusative praepositum praepositam praepositum praepositōs praepositās praeposita
Ablative praepositō praepositā praepositō praepositīs praepositīs praepositīs
Vocative praeposite praeposita praepositum praepositī praepositae praeposita

Noun

praepositus m (genitive praepositī); second declension

  1. One placed in command: a commander, a leader, particularly:
    1. A prefect.
    2. A chief, a head.
    3. An overseer.
    4. A president.
    5. (Medieval) A provost.
    6. (Medieval) A reeve.

Inflection

Second declension.

Case Singular Plural
Nominative praepositus praepositī
Genitive praepositī praepositōrum
Dative praepositō praepositīs
Accusative praepositum praepositōs
Ablative praepositō praepositīs
Vocative praeposite praepositī

Derived terms

Descendants

References

  • praepositus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praepositus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praepositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • praepositus in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • praepositus in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.