praenuntio

Latin

Etymology

From prae- + nūntiō

Pronunciation

Verb

praenūntiō (present infinitive praenūntiāre, perfect active praenūntiāvī, supine praenūntiātum); first conjugation

  1. I announce beforehand
  2. I foretell or predict

Inflection

   Conjugation of praenuntio (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praenūntiō praenūntiās praenūntiat praenūntiāmus praenūntiātis praenūntiant
imperfect praenūntiābam praenūntiābās praenūntiābat praenūntiābāmus praenūntiābātis praenūntiābant
future praenūntiābō praenūntiābis praenūntiābit praenūntiābimus praenūntiābitis praenūntiābunt
perfect praenūntiāvī praenūntiāvistī praenūntiāvit praenūntiāvimus praenūntiāvistis praenūntiāvērunt, praenūntiāvēre
pluperfect praenūntiāveram praenūntiāverās praenūntiāverat praenūntiāverāmus praenūntiāverātis praenūntiāverant
future perfect praenūntiāverō praenūntiāveris praenūntiāverit praenūntiāverimus praenūntiāveritis praenūntiāverint
passive present praenūntior praenūntiāris, praenūntiāre praenūntiātur praenūntiāmur praenūntiāminī praenūntiantur
imperfect praenūntiābar praenūntiābāris, praenūntiābāre praenūntiābātur praenūntiābāmur praenūntiābāminī praenūntiābantur
future praenūntiābor praenūntiāberis, praenūntiābere praenūntiābitur praenūntiābimur praenūntiābiminī praenūntiābuntur
perfect praenūntiātus + present active indicative of sum
pluperfect praenūntiātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praenūntiātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praenūntiem praenūntiēs praenūntiet praenūntiēmus praenūntiētis praenūntient
imperfect praenūntiārem praenūntiārēs praenūntiāret praenūntiārēmus praenūntiārētis praenūntiārent
perfect praenūntiāverim praenūntiāverīs praenūntiāverit praenūntiāverimus praenūntiāveritis praenūntiāverint
pluperfect praenūntiāvissem praenūntiāvissēs praenūntiāvisset praenūntiāvissēmus praenūntiāvissētis praenūntiāvissent
passive present praenūntier praenūntiēris, praenūntiēre praenūntiētur praenūntiēmur praenūntiēminī praenūntientur
imperfect praenūntiārer praenūntiārēris, praenūntiārēre praenūntiārētur praenūntiārēmur praenūntiārēminī praenūntiārentur
perfect praenūntiātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praenūntiātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praenūntiā praenūntiāte
future praenūntiātō praenūntiātō praenūntiātōte praenūntiantō
passive present praenūntiāre praenūntiāminī
future praenūntiātor praenūntiātor praenūntiantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praenūntiāre praenūntiāvisse praenūntiātūrus esse praenūntiārī praenūntiātus esse praenūntiātum īrī
participles praenūntiāns praenūntiātūrus praenūntiātus praenūntiandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
praenūntiāre praenūntiandī praenūntiandō praenūntiandum praenūntiātum praenūntiātū

References

  • praenuntio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praenuntio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praenuntio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • praenuntio in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.