praenotatio

Latin

Etymology

praenotātus (perfect participle of praenotō) + -tiō

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /prae̯.noˈtaː.ti.oː/, [prae̯.nɔˈtaː.ti.oː]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /prɛ.noˈta.t͡si.o/, [prɛ.noˈtaː.t͡si.o]

Noun

praenotātiō f (genitive praenotātiōnis); third declension

  1. (Late Latin) The act of noting beforehand.

Inflection

Third declension.

Case Singular Plural
Nominative praenotātiō praenotātiōnēs
Genitive praenotātiōnis praenotātiōnum
Dative praenotātiōnī praenotātiōnibus
Accusative praenotātiōnem praenotātiōnēs
Ablative praenotātiōne praenotātiōnibus
Vocative praenotātiō praenotātiōnēs

Descendants

References

  • praenotatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.