praemortuus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praemorior

Participle

praemortuus m (feminine praemortua, neuter praemortuum); first/second declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praemortuus praemortua praemortuum praemortuī praemortuae praemortua
Genitive praemortuī praemortuae praemortuī praemortuōrum praemortuārum praemortuōrum
Dative praemortuō praemortuae praemortuō praemortuīs praemortuīs praemortuīs
Accusative praemortuum praemortuam praemortuum praemortuōs praemortuās praemortua
Ablative praemortuō praemortuā praemortuō praemortuīs praemortuīs praemortuīs
Vocative praemortue praemortua praemortuum praemortuī praemortuae praemortua

References
  • praemortuus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praemortuus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.