praeficiens

Latin

Etymology

Present participle of praeficiō.

Participle

praeficiēns m or f or n (genitive praeficientis); third declension

  1. placing in command

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praeficiēns praeficiēns praeficientēs praeficientia
Genitive praeficientis praeficientis praeficientium praeficientium
Dative praeficientī praeficientī praeficientibus praeficientibus
Accusative praeficientem praeficiēns praeficientēs, praeficientīs praeficientia
Ablative praeficiente, praeficientī1 praeficiente, praeficientī1 praeficientibus praeficientibus
Vocative praeficiēns praeficiēns praeficientēs praeficientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.