praedatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praedor.

Participle

praedātus m (feminine praedāta, neuter praedātum); first/second declension

  1. pillaged, plundered, despoiled
  2. ravaged, robbed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praedātus praedāta praedātum praedātī praedātae praedāta
Genitive praedātī praedātae praedātī praedātōrum praedātārum praedātōrum
Dative praedātō praedātae praedātō praedātīs praedātīs praedātīs
Accusative praedātum praedātam praedātum praedātōs praedātās praedāta
Ablative praedātō praedātā praedātō praedātīs praedātīs praedātīs
Vocative praedāte praedāta praedātum praedātī praedātae praedāta

References

  • praedatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praedatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praedatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to go in search of plunder, booty: praedatum ire
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.