praecurrens

Latin

Etymology

Present active participle of praecurrō.

Participle

praecurrēns m, f, n (genitive praecurrentis); third declension

  1. preceding
  2. surpassing

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praecurrēns praecurrēns praecurrentēs praecurrentia
Genitive praecurrentis praecurrentis praecurrentium praecurrentium
Dative praecurrentī praecurrentī praecurrentibus praecurrentibus
Accusative praecurrentem praecurrēns praecurrentēs praecurrentia
Ablative praecurrentī praecurrentī praecurrentibus praecurrentibus
Vocative praecurrēns praecurrēns praecurrentēs praecurrentia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.