praecingens

Latin

Etymology

Present participle of praecingō

Participle

praecingēns m, f, n (genitive praecingentis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praecingēns praecingēns praecingentēs praecingentia
Genitive praecingentis praecingentis praecingentium praecingentium
Dative praecingentī praecingentī praecingentibus praecingentibus
Accusative praecingentem praecingēns praecingentēs, praecingentīs praecingentia
Ablative praecingente, praecingentī1 praecingente, praecingentī1 praecingentibus praecingentibus
Vocative praecingēns praecingēns praecingentēs praecingentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.