praecauturus

Latin

Etymology

Future active participle of praecaveō.

Participle

praecautūrus m (feminine praecautūra, neuter praecautūrum); first/second declension

  1. about to guard against

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praecautūrus praecautūra praecautūrum praecautūrī praecautūrae praecautūra
Genitive praecautūrī praecautūrae praecautūrī praecautūrōrum praecautūrārum praecautūrōrum
Dative praecautūrō praecautūrae praecautūrō praecautūrīs praecautūrīs praecautūrīs
Accusative praecautūrum praecautūram praecautūrum praecautūrōs praecautūrās praecautūra
Ablative praecautūrō praecautūrā praecautūrō praecautūrīs praecautūrīs praecautūrīs
Vocative praecautūre praecautūra praecautūrum praecautūrī praecautūrae praecautūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.