polychronius
Latin
Etymology
From Ancient Greek πολῠχρόνῐος (polukhrónios, “long-lived”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /po.lyˈkʰro.ni.us/, [pɔ.lʏˈkʰrɔ.ni.ʊs]
Adjective
polychronius (feminine polychronia, neuter polychronium); first/second declension
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | polychronius | polychronia | polychronium | polychroniī | polychroniae | polychronia | |
Genitive | polychroniī | polychroniae | polychroniī | polychroniōrum | polychroniārum | polychroniōrum | |
Dative | polychroniō | polychroniae | polychroniō | polychroniīs | polychroniīs | polychroniīs | |
Accusative | polychronium | polychroniam | polychronium | polychroniōs | polychroniās | polychronia | |
Ablative | polychroniō | polychroniā | polychroniō | polychroniīs | polychroniīs | polychroniīs | |
Vocative | polychronie | polychronia | polychronium | polychroniī | polychroniae | polychronia |
Descendants
- English: polychronious
References
- polychronius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- polychronius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.