pluć

See also: pluc and płuc

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *pljьvati (stem *pljuj-)

Pronunciation
  • IPA(key): /plut͡ɕ/

Verb

pluć impf (perfective plunąć)

  1. to spit

Conjugation
Conjugation of pluć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive pluć
present tense 1st pluję plujemy
2nd plujesz plujecie
3rd pluje plują
past tense 1st plułem plułam pluliśmy plułyśmy
2nd plułeś plułaś pluliście plułyście
3rd pluł pluła pluło pluli pluły
future tense 1st będę pluł1 będę pluła1 będziemy pluli1 będziemy pluły1
2nd będziesz pluł1 będziesz pluła1 będziecie pluli1 będziecie pluły1
3rd będzie pluł1 będzie pluła1 będzie pluło1 będą pluli1 będą pluły1
conditional 1st plułbym plułabym plulibyśmy plułybyśmy
2nd plułbyś plułabyś plulibyście plułybyście
3rd plułby plułaby plułoby pluliby plułyby
imperative 1st — plujmy
2nd pluj plujcie
3rd niech pluje niech plują
active adjectival participle plujący plująca plujące plujący plujące
contemporary adverbial participle plując
verbal noun plucie
1 or: będę pluć, będziesz pluć etc.

Further reading
  • pluć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.