plangens

Latin

Etymology

Present participle of plangō.

Participle

plangēns m, f, n (genitive plangentis); third declension

  1. striking, beating
  2. bewailing, lamenting, mourning

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative plangēns plangēns plangentēs plangentia
Genitive plangentis plangentis plangentium plangentium
Dative plangentī plangentī plangentibus plangentibus
Accusative plangentem plangēns plangentēs plangentia
Ablative plangentī plangentī plangentibus plangentibus
Vocative plangēns plangēns plangentēs plangentia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.