pikken

Danish

Noun

pikken c

  1. singular definite of pik

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɪ.kə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: pik‧ken
  • Rhymes: -ɪkən

Etymology 1

Verb

pikken

  1. To peck (as with a bird's beak), hammer.
  2. To steal, thieve.
  3. To tolerate, accept grudgingly.
Inflection
Inflection of pikken (weak)
infinitive pikken
past singular pikte
past participle gepikt
infinitive pikken
gerund pikken n
present tense past tense
1st person singular pikpikte
2nd person sing. (jij) piktpikte
2nd person sing. (u) piktpikte
2nd person sing. (gij) piktpikte
3rd person singular piktpikte
plural pikkenpikten
subjunctive sing.1 pikkepikte
subjunctive plur.1 pikkenpikten
imperative sing. pik
imperative plur.1 pikt
participles pikkendgepikt
1) Archaic.
Synonyms
Derived terms

Noun

pikken

  1. Plural form of pik

Etymology 2

Verb

pikken

  1. To pitch, tar.
Inflection
Inflection of pikken (weak)
infinitive pikken
past singular pikte
past participle gepikt
infinitive pikken
gerund pikken n
present tense past tense
1st person singular pikpikte
2nd person sing. (jij) piktpikte
2nd person sing. (u) piktpikte
2nd person sing. (gij) piktpikte
3rd person singular piktpikte
plural pikkenpikten
subjunctive sing.1 pikkepikte
subjunctive plur.1 pikkenpikten
imperative sing. pik
imperative plur.1 pikt
participles pikkendgepikt
1) Archaic.

References

  • M. J. Koenen & J. Endepols, Verklarend Handwoordenboek der Nederlandse Taal (tevens Vreemde-woordentolk), Groningen, Wolters-Noordhoff, 1969 (26th edition) [Dutch dictionary in Dutch]

Hungarian

Etymology

pikk + -en

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈpikːɛn]
  • Hyphenation: pik‧ken

Noun

pikken

  1. superessive singular of pikk

Middle English

Verb

pikken

  1. Alternative form of piken
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.