perruptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of perrumpō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | perruptus | perrupta | perruptum | perruptī | perruptae | perrupta | |
Genitive | perruptī | perruptae | perruptī | perruptōrum | perruptārum | perruptōrum | |
Dative | perruptō | perruptae | perruptō | perruptīs | perruptīs | perruptīs | |
Accusative | perruptum | perruptam | perruptum | perruptōs | perruptās | perrupta | |
Ablative | perruptō | perruptā | perruptō | perruptīs | perruptīs | perruptīs | |
Vocative | perrupte | perrupta | perruptum | perruptī | perruptae | perrupta |
References
- perruptus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- perruptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.