permittens

Latin

Etymology

Present participle of permittō.

Participle

permittēns m, f, n (genitive permittentis); third declension

  1. permitting

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative permittēns permittēns permittentēs permittentia
Genitive permittentis permittentis permittentium permittentium
Dative permittentī permittentī permittentibus permittentibus
Accusative permittentem permittēns permittentēs, permittentīs permittentia
Ablative permittente, permittentī1 permittente, permittentī1 permittentibus permittentibus
Vocative permittēns permittēns permittentēs permittentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.