permittendus

Latin

Etymology

Future passive participle of permittō.

Participle

permittendus m (feminine permittenda, neuter permittendum); first/second declension

  1. which is to be permitting

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative permittendus permittenda permittendum permittendī permittendae permittenda
Genitive permittendī permittendae permittendī permittendōrum permittendārum permittendōrum
Dative permittendō permittendae permittendō permittendīs permittendīs permittendīs
Accusative permittendum permittendam permittendum permittendōs permittendās permittenda
Ablative permittendō permittendā permittendō permittendīs permittendīs permittendīs
Vocative permittende permittenda permittendum permittendī permittendae permittenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.