patrouilleren

Dutch

Etymology

Borrowed from French or Middle French patrouiller.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌpaː.truˈjeː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: pa‧trouil‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

patrouilleren

  1. (transitive, intransitive) to patrol

Inflection

Inflection of patrouilleren (weak)
infinitive patrouilleren
past singular patrouilleerde
past participle gepatrouilleerd
infinitive patrouilleren
gerund patrouilleren n
present tense past tense
1st person singular patrouilleerpatrouilleerde
2nd person sing. (jij) patrouilleertpatrouilleerde
2nd person sing. (u) patrouilleertpatrouilleerde
2nd person sing. (gij) patrouilleertpatrouilleerde
3rd person singular patrouilleertpatrouilleerde
plural patrouillerenpatrouilleerden
subjunctive sing.1 patrouillerepatrouilleerde
subjunctive plur.1 patrouillerenpatrouilleerden
imperative sing. patrouilleer
imperative plur.1 patrouilleert
participles patrouillerendgepatrouilleerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.