paronymon

Latin

Alternative forms

Etymology

From the Ancient Greek πᾰρώνῠμον (parṓnumon).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /paˈroː.ny.mon/, [paˈroː.nʏ.mɔn]

Noun

parōnymon n (genitive parōnymī); second declension

  1. (Late Latin) paronym
    • 4th C.?, Diomedes (aut.), T.H.G. Keil (ed.), Ars grammatica in Grammatici Latini I (1857), p. 324, ll. 8–9:
      Paronyma sunt quae ab alio quodam trahuntur et nihil de supra memoratis significant, ut equus eques.
    • For more examples of usage of this term, see Citations:paronymon.

Declension

Second declension, Greek type.

Case Singular Plural
Nominative parōnymon parōnyma
Genitive parōnymī parōnymōrum
Dative parōnymō parōnymīs
Accusative parōnymon parōnyma
Ablative parōnymō parōnymīs
Vocative parōnymon parōnyma

References

  • Paronymon” in Ambrosius Calepinus’s Dictionarium Latinum (1502)
    Paronymon.nomen ab alio deriuatum.
  • părōny̆ma in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette, page 1,117/2
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.