panacinus

Latin

Etymology

From panacēa (particular kind of plant, believed to cure all diseases; panacea), from Ancient Greek πανάκεια (panákeia), from πανακής (panakḗs, all-healing), from πᾶν (pân, all) + ἄκος (ákos, cure).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /paˈna.ki.nus/, [paˈna.kɪ.nʊs]

Adjective

panacinus (feminine panacina, neuter panacinum); first/second declension

  1. made of the panacea

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative panacinus panacina panacinum panacinī panacinae panacina
Genitive panacinī panacinae panacinī panacinōrum panacinārum panacinōrum
Dative panacinō panacinō panacinīs
Accusative panacinum panacinam panacinum panacinōs panacinās panacina
Ablative panacinō panacinā panacinō panacinīs
Vocative panacine panacina panacinum panacinī panacinae panacina

References

  • panacinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • panacinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.