pacticius

Latin

Etymology

From pacīscor (agree, stipulate), from pacō (make or come to an agreement).

Pronunciation

Adjective

pactīcius (feminine pactīcia, neuter pactīcium); first/second declension

  1. agreed upon, arranged, stipulated

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative pactīcius pactīcia pactīcium pactīciī pactīciae pactīcia
Genitive pactīciī pactīciae pactīciī pactīciōrum pactīciārum pactīciōrum
Dative pactīciō pactīciae pactīciō pactīciīs pactīciīs pactīciīs
Accusative pactīcium pactīciam pactīcium pactīciōs pactīciās pactīcia
Ablative pactīciō pactīciā pactīciō pactīciīs pactīciīs pactīciīs
Vocative pactīcie pactīcia pactīcium pactīciī pactīciae pactīcia

References

  • pacticius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • pacticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • pacticius in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.