označit

Czech

Etymology

From o- +‎ značit

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈoznat͡ʃɪt]
  • Audio(file)

Verb

označit pf (imperfective označovat)

  1. To mark, label, tag.
  2. To mark, highlight.
  3. To brand, classify.

Conjugation
Conjugation
Present formsindicativeimperative
singularpluralsingularplural
1st personoznačímoznačíme—označme
2nd personoznačíšoznačíteoznačoznačte
3rd personoznačíoznačí——
The verb označit does not have present tense and the present forms are used to express future only.
ParticiplesPast participlesPassive participles
singularpluralsingularplural
masculine animateoznačiloznačilioznačenoznačeni
masculine inanimateoznačilyoznačeny
feminineoznačilaoznačilyoznačenaoznačeny
neuteroznačilooznačilaoznačenooznačena
Transgressivespresentpast
masculine singular—označiv
feminine + neuter singular—označivši
plural—označivše
  • označený
  • označkovat
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.