osaczyć
Polish
Etymology
From Old Polish osoczyć (“to accuse, to slander”), from Proto-Slavic *sočiti.
Pronunciation
IPA(key): /ɔˈsa.t͡ʂɨt͡ɕ/
Conjugation
Conjugation of osaczyć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim or m inan or n or f | |
| infinitive | osaczyć | |||||
| future tense | 1st | osaczę | osaczymy | |||
| 2nd | osaczysz | osaczycie | ||||
| 3rd | osaczy | osaczą | ||||
| past tense | 1st | osaczyłem | osaczyłam | osaczyliśmy | osaczyłyśmy | |
| 2nd | osaczyłeś | osaczyłaś | osaczyliście | osaczyłyście | ||
| 3rd | osaczył | osaczyła | osaczyło | osaczyli | osaczyły | |
| conditional | 1st | osaczyłbym | osaczyłabym | osaczylibyśmy | osaczyłybyśmy | |
| 2nd | osaczyłbyś | osaczyłabyś | osaczylibyście | osaczyłybyście | ||
| 3rd | osaczyłby | osaczyłaby | osaczyłoby | osaczyliby | osaczyłyby | |
| imperative | 1st | niech osaczę | osaczmy | |||
| 2nd | osacz | osaczcie | ||||
| 3rd | niech osaczy | niech osaczą | ||||
| passive adjectival participle | osaczony | osaczona | osaczone | osaczeni | osaczone | |
| anterior adverbial participle | osaczywszy | |||||
| impersonal past | osaczono | |||||
| verbal noun | osaczenie | |||||
Further reading
- osaczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.