opklimmen

Dutch

Etymology

From op + klimmen

Pronunciation

  • (file)

Verb

opklimmen

  1. to climb up
  2. to become greater, to become larger

Inflection

Inflection of opklimmen (strong class 3, separable)
infinitive opklimmen
past singular klom op
past participle opgeklommen
infinitive opklimmen
gerund opklimmen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular klim opklom opopklimopklom
2nd person sing. (jij) klimt opklom opopklimtopklom
2nd person sing. (u) klimt opklom opopklimtopklom
2nd person sing. (gij) klimt opklomt opopklimtopklomt
3rd person singular klimt opklom opopklimtopklom
plural klimmen opklommen opopklimmenopklommen
subjunctive sing.1 klimme opklomme opopklimmeopklomme
subjunctive plur.1 klimmen opklommen opopklimmenopklommen
imperative sing. klim op
imperative plur.1 klimt op
participles opklimmendopgeklommen
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.